Botanik tarafta iş oldukça net. Meyve, bitkinin çiçeğinden gelişen ve tohum taşıyan kısmıdır. Salatalık da çiçekten sonra oluşan, içinde çekirdek barındıran bir yapı olduğu için bu tanıma birebir uyar. Üstelik çekirdekli yapısı sayesinde bitkinin çoğalmasına hizmet eder; yani doğadaki görevi tam anlamıyla klasik bir meyveyle aynıdır. Bilim insanları bu yüzden salatalığı sınıflandırırken tereddüt etmez.

Mutfak tarafına geçtiğimizde tablo değişir. Evde salata yaparken, zeytinyağlı hazırlarken ya da kahvaltı tabağı dizerken salatalığı hep sebzelerin yanında kullanırız. Tatlı yaparken aklımıza gelmez, meyve tabağına koymayız, çocuklara “meyve ye” dediğimizde uzattığımız şey genelde elma, armut ya da muz olur. Bu günlük kullanım, zamanla salatalığı zihinlerde sebze rafına taşımıştır. Market reyonlarının da bunda payı büyük, çünkü salatalık hep marulun, domatesin yanında durur.

Mesele “doğru cevap ne”den çok “hangi bakış açısıyla bakıyoruz” sorusuna geliyor. Bilimsel olarak konuşuyorsak salatalık meyvedir; gündelik mutfak dilinde ve alışkanlıklarımızda ise sebze gibi muamele görür. Bu ikili durum, pek çok sebze sandığımız ürün için de geçerlidir; domates, kabak ve biberde de aynı tartışma yaşanır. Bu yüzden biri “salatalık meyve” dediğinde de, “yok sebze o” diye direten biri olduğunda da aslında ikisi de kendi penceresinden haksız sayılmaz.