Erik meyvesi türüne göre değişiklik göstermekle birlikte genellikle ilkbahar ve yaz mevsimlerinde yetişir. Ağaçlar baharın ilk günlerinde çiçek açar ve kısa süre sonra çağla olarak bilinen yeşil meyveler oluşmaya başlar. Yeşil türler Mayıs ayı itibarıyla toplanırken daha tatlı ve renkli türlerin hasadı yaz sonuna kadar devam eder.

Erik meyvesinin olgunlaşması için gereken sıcaklık ve güneş ışığı yaz aylarında en üst seviyeye ulaşır. Yeşil erikler bahar serinliğinde tüketilirken mürdüm eriği veya anjelika gibi çeşitler yazın en sıcak günlerinde olgunlaşarak tatlanır. Farklı hasat dönemlerine sahip çeşitler sayesinde tezgahlarda uzun süre taze erik bulmak mümkündür.

Erik ağacı farklı iklim ve toprak koşullarına kolayca uyum sağlayabildiği için Türkiye'nin hemen her bölgesinde yetişir. Ticari üretim özellikle Akdeniz, Ege ve Marmara bölgelerinde yoğunlaşmıştır. Mersin, Hatay, Aydın ve Bursa gibi iller hem erkenci türlerin hem de sanayiye yönelik çeşitlerin en çok üretildiği merkezlerdir.

Dünya genelinde ise ılıman iklim kuşağında yer alan ülkeler bu meyve için en ideal büyüme alanlarını oluşturur. Asya kökenli bir meyve olmasına rağmen Avrupa ve Amerika kıtasında da geniş üretim alanlarına sahiptir. Deniz seviyesinden yüksek rakımlı yaylalara kadar pek çok farklı coğrafyada verimli bir şekilde yetiştirilebilir.

Erik tezgahlara ilk olarak Nisan ayının son haftası ile Mayıs ayının başlarında yeşil can eriği türüyle çıkar. Baharın müjdecisi olarak kabul edilen bu dönemde meyveler henüz ekşi ve sert yapıdadır. Havaların ısınmasıyla birlikte Haziran ve Temmuz aylarında tatlı, sulu ve kırmızı türler olgunlaşarak hasat edilir.

Meyvenin piyasada bulunma süresi tür çeşitliliği sayesinde oldukça uzundur. Ağustos ve Eylül aylarında ise daha çok sanayiye yönelik veya kurutmalık olarak kullanılan geççi türler toplanır. Eylül ayı sonuna kadar devam eden bu süreçte farklı renk ve aromadaki erikleri taze olarak bulmak mümkündür.

Mor erik veya bilinen diğer adıyla Anjelika Türkiye'de en verimli şekilde Ege, Akdeniz ve Marmara bölgelerinde yetişir. Sıcak iklimi sevdiği kadar kış soğuklamasına da ihtiyaç duyan bu tür özellikle Aydın, Manisa ve Bursa gibi illerdeki bahçelerde yaygındır. Meyvenin koyu rengini alması ve şeker oranının artması için yaz güneşini bolca alması gerekir.

Dayanıklı yapısı sayesinde uzun süre depolanabilen bu çeşit iç kesimlerdeki uygun mikroklimalarda da üretilebilir. Denizden biraz uzak ancak aşırı karasal olmayan geçiş iklimleri ağacın gelişimi için uygun ortamlar sunar. Toprak yapısının kireçli ve humuslu olması meyvenin kalitesini doğrudan artırır.

Malta eriği kışın ılıman geçtiği Akdeniz Bölgesi'nin sahil şeridinde yaygın olarak yetişir. Yeni Dünya adıyla da bilinen bu meyve soğuğa ve don olaylarına karşı son derece hassas olduğu için diğer bölgelerde ticari olarak yetiştirilemez. Antalya, Mersin, Adana ve Hatay illeri Türkiye'deki üretim merkezlerinin başında gelir.

Ağaçlar kış aylarında çiçek açtığı için sert hava koşullarının yaşanmadığı mikroklimalara ihtiyaç duyar. Ege Bölgesi'nin kuytu kıyı şeritlerinde ve Karadeniz'in çok soğuk olmayan bazı korunaklı vadilerinde de hobi amaçlı olarak görülebilir. Nemli havayı seven bitki bol güneşli ve rüzgardan korunmuş alanlarda en iyi verimi verir.